مناسب سازی ساختمان های آموزشی، درمانی، اداری، زیارتی ، مساجد و فضاهای ورزشی و تفریحی

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,666

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEUED01_186

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385

چکیده مقاله:

مقدمه: در هر جامعه ای افرادی هستند که نیازهای خاصی دارند که توجه به نیازهای آنان برای مسئولین آن جامعه ضروری است که ازجمله این افراد معلولین هستند. آنجایی که معلولین در گروه های مختلف جسمی، ذهنی و … تقسیم می شوند، نیازهای آنان نیز متفاوت است . یکی از این گروه ها معلولین جسمی – حرکتی هستند که از مهمترین نیازهای آنان نیز متفاوت است. یکی از این گروه ها معلولین جسمی – حرکتی هستند که از مهمترین نیازهایآنان فراهم شدن زمینه حضور آنها در جامعه و عرصه های مختلف از طریق مناسب سازی محیط می باشد که منظور از آن اصلاح و محیط و تدارک وسایل و حمل و نقل است. به طوری که افراد معلول قادر باشند تا آزادانه و بدون خطر در محیط پیرامون خود اعم از اماکن عمومی، معابر، محیط شهری و بین شهری و ساختمان های عمومی حرکت کنندو از تسهیلات محیطی، اجتماعی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی بهرهمند شوند. در این زمینه مجموعه ضوابط و مقررات شهر سازی و معماری در تاریخ 1378/10/6 در شورای عالی شهرسازی و معماری ایران تصویب شده و در ماده «2» قانون جامع حمایت از حقوق معلولان مصوب 1383/2/16 مجلس شورای اسلامی و آیین نامه اجرایی ماده مذکور مصوب 1384/3/4 مصوب هیات وزیران بند «ل» ماده 4 قانون ساختار نظام جامعه رفاه و تامین اجتماعی مصوب 1382/2/21 و … نیز تصویب شده است. اما آنچه که مشهود است فراهم نشدن بخش اعظم این مصوبات در اجرا می باشد، به گونه ای که نتیجه آن محروم شدن بسیاری از این افراد از خدمات موجود در جامعه عدم استفاده بهینه از توانایی افراد دارای معلولیت جسمی (جانبازان و معلولین) در رشد و توسعه کشور میباشد. هدف: آشنایی با وضع موجود مناسب سازی محیط کشور. روش: اطلاعات حاصل از تحقیق با استفاده از روش میدانی به دست آمده است. یافته ها: اطلاعات مقاله حاصل 5 پایان نامه (طی دو سال اخیر) و 35 گزارش بررسی علمی از وضعیت مناسب سازی محیط از شهرهای مختلف کشور (طی سه سال اخیر) می باشد که وضعیت مناسب سازی محیط در حوزه های مختلف از قبیل: مراکز آموزشی (مدارس ، دانشگاه ها و …) مراکز درمانی، اماکن ورزشی، مراکز دولتی و ادارات (بانک ها ، مراکز اداری، دفتر پست، نهادهای عمومی و …) مراکز بهداشتی (از جمله آبریزگاه ها و …) فضای سبز (پارک ها)، مراکز فرهنگی و هنری و … میباشد که هم از نگاه معلولین جسمی – حرکتی (بر اساس تحقیقات انجام شده) و هم به صورت تصویری بر اساس گزارش های تهیه شده مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

حسن موسوی چلک

مددکار اجتماعی و مدرس دانشگاه و رئیس گروه دفتر امور رفاه اجتماعی سازما