بررسی ارتباط میان سطح فعالیت بدنی با شاخص های آنتروپومتریک و ترکیب بدنی در افراد سالم

پیش زمینه: فعالیت بدنی و ورزش منظم یک فاکتور قابل کنترل است که می تواند باعث حفظ و بهبود سلامتی، ایجاد عملکرد بهتر و کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماریهای مزمن از جمله چاقی، دیابت و مشکلات قلبی عروقی شود. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط میان سطح فعالیت بدنی با شاخص های آنتروپومتریک و ترکیب بدنی در افراد سالم بود. روش ها: پژوهش حاضر از نوع همبستگی-مقطعی بود. جامعه آماری شامل 271 نفر کارمند شرکت طراحی مهندسی صنایع انرژی بود که از این میان 183 نفر مرد و 88 نفر زن به طور تصادفی انتخاب شدند و در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا اطلاعات دموگرافیک افراد جمع آوری و ثبت شد. سپس شاخص های آنتروپومتریک شامل دور کمر و دور لگن و شاخص توده بدنی اندازه گیری و ثبت شدند. شاخص های ترکیب بدنی آزمودنی ها با استفاده از دستگاه omron body composition مدل bf511 اندازه گیری و ثبت شد. جهت ارزیابی سطح فعالیت بدنی از پرسشنامه Baecke physical activity questionnaire که شامل میزان ساعات کاری، فعالیت ورزشی و اوقات فراغت بود استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 21 انجام شد. نتایج: نتایج به دست آمده نشان دهنده ارتباط مثبت و معنادار بین میزان ساعات کاری با شاخص توده بدنی (p<0.05، نسبت کمر به لگن (p<0.001 و چربی احشایی (p<0.001 بود. از طرفی ارتباط معکوس و معناداری بین میزان چربی بدن با اوقات فراغت (p<0.01 وجود داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و ارتباط میان سطح فعالیت بدنی با شاخص های آنتروپومتریک و ترکیب بدنی داشتن فعالیت بدنی منظم موجب کاهش خطر ابتلا به بیماری های ناشی از اضافه وزن از جمله دیابت و بیماریهای قلبی عروقی می شود.

کلیدواژه ها:

دور لگن ، شاخص توده بدنی ، فعالیت بدنی ، دیابت ، بیماریهای قلبی عروقی