ارزیابی ریز ساختار و مساحت ناحیه متاثر از حرارت در جوشکاری GMAW فلز ST37

در این پژوهش میزان تغییر و بهبود ریز ساختار در ناحیه متاثر از حرارت در فرآیند جوشکاری قوس الکتریکی با گاز محافظ در فولاد St37 در ورق هایی به ضخامت 10 میلی متر و الکترودی با قطر ½ میلی متر که ترکیبی یکسان با فلز پایه دارد بررسی شده است. برای ایجاد حالاتی متفاوت و صح گیری عملی سه پارامتر سرعت جوشکاری، سرعت تغذیه سیم و ولتاژ به عنوان پارامترهای تاثیرگذار محسوب شد.با استفاده از روش طراحی آزمایشات تاگوچی، ازمایشاتی با تعداد 11 مرحله طراحی شد. تصاویر به دست آمده از میکروسکوپ نوری نشان می دهد که اگردر این فرآیند از گاز Co2 به عنواان گاز محافظ استفاده شود کسر حجمی فریت ویدمن اشتاتن و عمق نفوذ افزایش خواهد داشت. بنا به تاریخ بهدست آمده می توان به افزایش سرعت جوشکاری در منطقه متاثر از حرارت ریز شدن دانه ها و در نهایت کاهش فریت ویدمن اشتاتن وافزایش فریت سوزنی را مشاهده کرد. و افزایش ولتاژ نیز به همان مقدار افزایش میزان اندازه دانه ها را به دنبال دارد. باتوجه به نمودار آهن کربن، ریز شدن دانه ها درناحیه جوشکاری باعث کاهش انعطاف پذیری و افزایش حساسیت به شکست فولادها می شود که جزء عیوب محسوب شده و استعداد ترک و تمرکز تنش ها را در آن ناحیه افزایش می دهد. در این پژوهش ولتاژ مهم ترین پارامتر موثر می باشد که درشت شدن دانه ها و افزایش انعطاف پذیری را به دنبال دارد.

کلیدواژه ها:

ریز ساختار ، ناحیه متاثر از حرارت ، فریت ، جوشکاری قوس الکتریکی با گاز محافظ