بررسی عوامل اجتماعی موثربر گسترش کار خیابانی کودکان

کودکان خیابانی به افراد زیر 18 سال ( اعم از دختر و پسر) اطلاق میگردد که در شهرهای بزرگ برای ادامه بقاء خود مجبور به کار یا زندگی در خیابان هستند . کودک خیابانی اصطلاحی است که اغلب هم برای توصیف کودکان کار و هم کودکان بی خانمانی که در خیابان زندگی میکنند و میخوابند و اغلب هیچ تماسی با خانوادهشان ندارند اطلاق می شود. سازمان بهداشت جهانی و یونیسف در اواسط دهه 1990 تعداد آن ها را 100 میلیون نفر تخمین زده اند. همچنین در جهان حدود 250 میلیون کودک کار بین سنین 5 تا 14 سال وجود دارد. در ایران آمارهای مختلف و ضد و نقیضی در مورد کودکان خیابانی اعلام میشود. افراد مختلف تعداد آن ها را از 20 هزارنفر تا 2 میلیون نفر برآورد کردهاند. فقر، ازهم پاشیدگی خانواده، سوء مصرف مواد و الکل توسط والدین، کودک آزاری، نیاز به درآمد کار کودک، طرد کردن کودک، قحطی و بلایای طبیعی، مهاجرت و ..... به عنوان علل خیابانی شدن کودکان مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

کودکان خیابانی ، فقر ، بی خانمان