مشارکت اجتماعی؛ چتر نجات نظام آموزشی (سیری در نقش شوراهای آموزش و پرورش در فرآیند تعلیم و تربیت: چالشها وراهکارها)

هدف تحقیق حاضر بازنمایی نقش شوراهای آموزش و پرورش در فرآیند تعلیم و تربیت است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی و مروری بود. جامعه آماری تمامی مطالعاتی بودند که در ارتباط با شوراهای آموزش و پرورش در کشور به انجام رسیدهاند. نمونه مورد نظر نیز منابع چاپی و الکترونیکی بودند که به بررسی مشارکت شوراها در آموزش و پرورش پرداخته بودند. روش گردآوری اطلاعات نمونه گیری در دسترس بود. به همین منظور ابتدا تعریفی کلی از شوراهای آموزشی به میان آمد، سپس به مقایسه وضعیت شوراها در ایران و سایر کشورها پرداخته شد. در ادامه در مورد وضعیت موجود مشارکت اجتماعی در قالب شوراها در نظام آموزشی ایران با تکیه بر نتایج پژوهشهای قبلی پرداخته شد و موانع و محدودیتهای پیش روی شوراها مشخص شدند. پس از آن وضعیت مطلوب مشارکت شوراها ترسیم شد و راهکارهای مناسب در این زمینه ارائه گردید. در نهایت یک جمع بندی از پژوهش انجام شده به عمل آمد و عوامل مهمی همچون عدالت اجتماعی و یادگیری در قالب مشارکت و موقعیتهای واقعی زندگی (نظریه عملگرایی دیویی)، آگاه سازی مدیران، معلمان، دانش آموزان و والدین از شبکه ای بودن ارتباطات و اهمیت آن در رشد دانش آموز (نظریه سیستمهای بوم شناختی بروفن برنر)، اعتماد اجتماعی و نقش دینداری و دینگرایی به عنوان عناصر حیاتی در کیفیت مطلوب مشارکتها و نقش پررنگ شوراها مورد بحث قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

شوراهای آموزش و پرورش ، مشارکت اجتماعی ، نظام آموزشی.