شیوه های فناوری اطلاعات و ارتباطات در شهرهای پایدار هوشمند در تقاطع راه حل های فناوری و شیوه های زندگی روزمره

فناوری اطلاعات و ارتباطات ، جهان ما را به شدت متحول کرده است و اکنون به عنوان بخشی جدا نشدنی برای برقراری یک زندگی عادی برای یک شهروند ، دست کم در کشورهای پر درآمد ، اهمیت دارد. فناوری اطلاعات و ارتباطات چنان مورد توجه قرار گرفته است که دید خود را از دست داده است. اگرچه این پیشرفت تا حد زیادی توسط فرصت های شغلی رانده شده است ، اکنون نیز شناخت روز افزون فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یک راه حل ممکن برای مشکلات پایداری شناخته شده است. با این وجود دو مشکل اساسی در استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان ابزاری برای پایداری وجود دارد که برای تحقق پتانسیل های آن باید مورد توجه قرار گیرد. اولین قدم تاثیرات زیست محیطی فناوری اطلاعات و ارتباطات و همچنین خطر بروز اثرات سو در برابر آسیب پذیری فزاینده است. خطای دوم مربوط به درک فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یک راه حل خنثی است ، نه اینکه بدانیم فناوری اطلاعات و ارتباطات مانند همه فناوری ها دارای ارزش های ضمنی است. در کنار هم ، این دو خطا حاکی از نیاز به جایگزینی درک های اتمی و تکنیکی از فناوری اطلاعات و ارتباطات با رویکردی است که ساختار اجتماعی ، سیاسی و اقتصادی بزرگتری را که در آن فناوری اطلاعات و ارتباطات (تصور می شود) بخشی بزرگ تر است ، جایگزین می کند. مشارکت در چنین تغییراتی ، یک چشم انداز عملی را به منظور کشف پتانسیل فناوری اطلاعات و ارتباطات برای کمک به پایداری ، با استفاده از گفتمان شهر هوشمند پایدار به عنوان نمونه پیشنهاد می کند. ما مفهوم شیوه های فناوری اطلاعات و ارتباطات را تعریف می کنیم و از دیدگاه میان رشته ای و در رابطه با شهر هوشمند پایدار بحث می کنیم. ما استدلال می کنیم که با استفاده از شیوه های فناوری اطلاعات و ارتباطات به عنوان یک نقطه شروع مفهومی برای تجزیه و تحلیل، هم مولفه های تکنولوژیکی و هم فرهنگی اجتماعی گفتمان شهر هوشمند پایدار می توانند استخراج شوند و یک تحلیل واضح تر از آنچه فرضیات این گفتمان استوار است را فراهم می آورد

کلیدواژه ها:

تئوری تمرین اجتماعی ، روش های فناوری اطلاعات و ارتباطات ، پایداری شهرهای پایدار