بررسی اثرات محل قرارگیری PCM در میزان کاهش شار حرارتی ورودی به ساختمان از طریق دیوار بتنی

در جهان، مصرف انرژی در ساختمانها 40%ازکل مصرف انرژی سالانه را تشکیل میدهد. این خود منبع انتشاریک سوم گازهای گلخانهای در سراسر جهان است. بخش قابل توجهی از اینانرژی برای اهداف روشنایی، گرمایش، سرمایش و تهویه هوا در ساختمانها استفاده میشود. اثرات استفاده از مواد تغییر فازدهنده (PCM) در ساختمانها و همچنین به دنبال آن، کاهش مصرف انرژی، طی سالیان متمادی اثبات شده است. در این پژوهش اثر تغییر محل قرارگیری PCM درون یک دیوار بتنی 30 سانتیمتری ساختمانی که در فصل تابستان در شرایط تابش خورشیدی، دمای بیرون و باد محیطی در شهر رفسنجان واقع در استان کرمان قرار گرفته است، پرداخته شده است و همچنین تعیین بهترین محل قرارگیری PCM در دستور کار قرار گرفته است. نتایج حاکی ازآن است که تغییر محل قرارگیری PCM میتواند اثرات متفاوتی در میزان شار حرارتی ورودی به ساختمان از طریق دیواره ها داشته باشد بدین صورت که قرار گرفتن لایه PCM در ناحیه داخلی دیوار بیشترین تاثیر و قرارگرفتن آن در ناحیه برونی دیوار کمترین تاثیر را در کاهش شار ورودی به ساختمان و کاهش مصرف انرژی در طول تابستان دارد.

کلیدواژه ها:

مواد تغییر فاز ، برنامه های سرمایش ، سیستمهای فعال ، سیستمهای غیرفعال ، اثربخشیPCM