علاقه و بی رغبتی ورزش دختران در مدارس (مطالعه موردی :شهر زاهدان)

همیشه وقتی قصد نهادینه کردن امری را در جامعه داریم، بلافاصله پس از نهاد خانواده به یاد مدرسه می افتیم چرا که می دانیم بچه ها ساعات زیادی از عمرشان را برای آموز و تربیت باید در این نهاد سپری کنند و حتی بعضی اوقاتتاثیرپذیری که از معلمان و همکلاسی های خود دارند، بسیار عمیق تر از رفتارها و عملکرد اعضای خانواده است در این بین توجه بچه ها به امور مختلفی هم چون ورزش و دنبال کردن این شاخه ی مهم در زندگی به منظور اررقاء سلامت و یا پیشرفت حرفه ای و کسب مقام های حرفه ای و قهرمانی، در بسیاری مواقع می رواند نشات گرفته از نوع نگاه و شیوه ی کاری معلم در ورزش باشد، چرا که عکس العمل و تلاش معلم برای ایجاد انگیزه در دانش آموزان، می رواند زمینه ساز نگاه درست یا غلط در زندگی آینده شان شود که متاسفانه در پاره ای مواقع از این اتفاق مهم غافلیم . به واقع را چه حد می توان تاخیر در پیشرفت ورزشی دختران را در مقایسه با پسران، به جدی نبودن زنگ ورزش و معلممربوط دانست اصلا چند درصد معلمان ورزش از استعدادها و قابلیت های ورزشی دختران آگاهند و در این مسیر همراهی و تلاش جدی و مستمر می کنند به راستی هدف از برگزاری زنگ ورزش خصوصا در مدارس دخترانه چیست آیا افزا یش کیفیت تجهیزات ورزشی مدارس، در بالا رفتن انگیزه ی دانش آموزان برای ورزش کردن موثر بوده است

کلیدواژه ها:

علاقه ، بی رغبتی ، ورز ، مدرسه ، دختران ، معلم