بررسی اثر پارامترهای دما، تابش و ارتفاع از سطح دریا، به منظور سنجش پتانسیل احداث نیروگاه فتوولتائیک در شهرهای استان کرمان

استفاده از انرژی های فسیلی در دهه های گذشته باعث تولید حجم قابل توجهی از گازهای گلخانه ای شده است. ورود این گازها به جو زمین باعث تغییرات محسوس در میانگین دمای کرهی زمین و در نتیجه تغییر در اقلیم جهانی شده است. یکی از مصارف عمده ی سوخت های فسیلی، استفاده بعنوان سوخت نیروگاه های تولید برق است. به منظور کاهش مصرف سوخت های فسیلی و جلوگیری از گرمایش کرهی زمین، می توان از انرژی های تجدیدپذیری مانند نور خورشید به منظور تولید انرژی انرژی الکتریکی استفاده کرد. در این مقاله شهرهای استان کرمان به لحاظ پارامترهای تابشی، دما و ارتفاع از سطح دریا مورد بررسی قرار می گیرند و پتانسیل فنی آنها به منظور احداث یک نیروگاه فتوولتائیک 1 مگاواتی مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که از میان تمام شهرهای استان کرمان، شهرهای سیرجان، شهربابک، بافت، ارزوئیه و بردسیر بیشترین مقدار تولید انرژی فتوولتائیک سالانه را داشته اند و مناسب ترین شهرها برای احداث نیروگاه فتوولتائیک اند.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، تابش ، دما ، پتانسیل سنجی ، تجدیدپذیر