اثربخشی آموزش گروه ی مهارت حل مسئله بربهبود کیفیت زندگی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر بجنورد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش حل مساله بر کیفیت زندگی دختران دانش آموز مقطع دبیرستان بود. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و انتصاب تصادفی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم دبیرستان )پایه های دهم، یازدهم و دوازدهم( شهرستان بجنورد در سال تحصیلی 1397-98 بودند. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 30 نفر از دانش آموزان دختر با کیفیت زندگی پایین )تشخیص این دانش آموزان بر اساس نمرات پایین کیفیت زندگی در پرسشنامه کیفیت زندگی، 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل( بودند که بصورت نمونه گیری خوشه ای چند مرحلهای انتخاب شدند. برای جمع اوری داده ها از فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی استفاده شد.آموزش حل مساله طی 8 جلسه نود دقیقه ای، هر هفته یک جلسه اجرا شد.به منظور بررسی پیش فرضهای لازم قبل از تحلیل استنباطی داده ها آزمون شاپیرو- ویلک مورد استفاده قرار گرفت. همچنین به منظور اثربخشی آموزش حل مساله بر کیفیت زندگی و ابعاد آن در نوجوانان دختر، از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد.آموزش حل مساله باعث بهبودکیفیت زندگی و مولفه های آن در دختران دانش آموز می شود. بنابراین شایسته است به منظور ارتقای کیفیت زندگی دختران دانش آموز، ارایه خدمات آموزشی و برنامه های ارتقاء دهنده مبتنی بر حل مساله با روشهای مناسبی مانند یادگیری بر اساس حل مساله با مشارکت فعال افراد در فرایند بحث با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش حل مساله ، کیفیت زندگی ، دانش آموزان دختر.