رابطه تاب آوری و طرح واره های ناسازگار اولیه در دانشجویان دانشکده رفاه

هدف این پژوهش بررسی رابطه بین تاب آوری و طرحواره های ناسازگار اولیه در دانشجویان دانشکده رفاه بود. در این پژوهش که از نوع توصیفی همبستگی است 300 نفر از دانشجویان دانشکده رفاه به صورت نمونه گیری دردسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه فرم کوتاه طرحواره یانگ (1990) به عنوان ابزار گرد آوری اطلاعات در اختیار آنها قرار گرفت. تحلیل داده ها با ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و طرح واره های ناساز گار اولیه در دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد(.(P≥ 0/05 با توجه به نتایج این پژوهش میتوان استنباط کرد که تاب آوری با طرحواره های ناسازگار اولیه همبستگی منفی و معنادار دارد و می توان گفت که در افرادی که طرحواره های ناساگار اولیه فعال تری دارند میزان تاب آوری پایین تر است.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، دانشکده رفاه