اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری برکمالگرایی و بهزیستی روانشناختی مادران دارای کودک اتیسم منطقه 3 شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش شناختی-رفتاری برکمالگرایی و بهزیستی روانشناختی مادران دارای کودک اتیسم منطقه 3 شهر تهران اجرا گردید. جامعه آماری شامل مادران دارای کودک اتیسم منطقه 3 شهر تهران می باشد. نمونه های انتخابی، شامل یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمایش که شامل 20 مادر دارای کودک اتیسم بودند در 8 جلسه 90 دقیقه ای شرکت کردند و روشهای آموزش شناختی-رفتاری به صورت گام به گام به آنها ارائه شد. سپس از نمونه ها پیش آزمون و پس آزمون گرفته شد. گروهی نیز که شامل 20 مادر دارای کودک اتیسم بودند تحت عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه کمالگرایی فراست (1990) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (1989) بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس به کمک نرم افزار spss24 استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که آموزش درمان شناختی-رفتاری بر روی مولفه های کمالگرایی شامل نگرانی در خصوص اشتباهات، معیارهای فردی و تردید در مورد کارها تاثیرگذاری معنادار دارد. نتایج همچنان نشان داد که آموزش درمان شناختی-رفتاری، به غیر از مولفه رابطه مثبت با دیگران بر روی تمامی مولفه های بهزیستی روانشناختی تاثیرگذار بوده و باعث بهبود آنها شده است.

کلیدواژه ها:

شناختی-رفتاری ، کمالگرایی ، بهزیستی روانشناختی