قلمرو فقهی و حقوقی شرط تنصیف (دارایی زوجه) در عقد نکاح در حقوق ایران

شرط تنصیف یکی از مهمترین شروطی است که همواره در فقه و حقوق و به ویژه رویه قضایی ایران مورد توجه بوده است و در اکثر کشورها نیز از جایگاه مهمی برخوردار است؛ با توجه به آنکه شرط تنصیف از جمله شروط ضمن عقد و یکی از شروط اساسی عقدنامه های ازدواج است، تمامی شروط صحت عقد نیز می بایست در آن محرز گردد. با توجه به اینکه امروزه در حقوق ایران و در رویه ی قضایی به موضوع شرط تنصیف توجه ویژه ای شده است، نیاز به ذکر است که شرط تنصیف شرایط صحت خود را داراست و مطالعه ی ابعاد این نوع شرط از اهمیت برخوردار است. جهت تحقق شرط تنصیف می بایست حق زوجه نسبت به دارایی زوج اثبات گردد و درخواست طلاق از ناحیه ی زوج به عمل آید و تقاضای طلاق ناشی از تخلف زن از وظایف همسری یا سوء اخلاق و رفتار وی نبوده باشد؛ انتقال تا نصف دارایی تحصیل شده زوج در ایام زندگی مشترک یا معادل آن باشد و در نهایت می بایست درخواست اجرای شرط تنصیف از سوی زوجه صورت گیرد. با این حال می توان عنوان نمود که شرط تنصیف در فقه و حقوق ایران از جایگاه مهمی برخوردار است و قلمرو آن را می توان در متون فقهی، مقررات قانونی و رویه قضایی مورد مطالعه قرار داد.

کلیدواژه ها:

شرط تنصیف ، دارایی ، زوجه ، فقه ، حقوق.