تبیین الگوی ارتباطی مهارت های روانی با کارآمدی مربیگری در تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان

هدف: هدف کلی از انجام تحقیق تبیین الگوی ارتباطی مهارت های روانی با کارآمدی مربیگری در تیم های حرفه ای بسکتبال بانوان بود.روش شناسی: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش مربیان زن بسکتبال حاضر در تیمهای لیگ برتر، دسته یک و دسته دو رقابتهای حرفه ای فدراسیون بسکتبال جمهوری اسلامی ایران در سال 1394 بودند که براساس آمار، به ترتیب 16، 12 و 14 تیم در لیگ برتر، دسته یک و دسته دو رقابت داشتند که هر تیم متشکل از یک سرمربی، یک کمک مربی بود. براین اساس، جامعه آماری پژوهش 42 تیم متشکل از 42 سرمربی بازیکن بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه مهارت های روانی امست-3 و مقیاس کارآمدی مربیگری (مییرز و همکاران، (2005 استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شد.یافته ها: مطابق نتایج تحلیل رگرسیون، به ترتیب کارآمدی تکنیک 16/4) درصد)، کارآمدی راهبرد بازی 14/5) درصد)، کارآمدی انگیزش 18/5) درصد) و کارآمدی شخصیت سازی 17/4) درصد) توسط ابعاد مهارت های روانی تبیین شدند. ابعاد مهارت های روانی در مجموع 25/4 درصد از تغییرات سطح کلی خودکارآمدی در مربیان ورزشی را تبیین نمود. در نهایت، نتایج مدلیابی معادلات ساختاری بیانگر وجود ارتباط چندگانه معنادار و مثبت بین مهارت های روانی و خودکارآمدی مربیگری بود.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد میکند که از طریق ارتقاء مهارت های روانی میتوان سطح خودکارآمدری در مربیان ورزشی را بهبود بخشید.پیشنهادات: در کل پیشنهاد می شود که جهت بهبود جنبه های روانی مربیان در کنار آموزش های تاکتیکی به تقویت جنبه روانی آنها پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

مهارت روانی ، عملکرد ورزشی ، بسکتبال