بررسی زمان ماندن در VO2max و میزان ادراک فشار کار (RPE) طی انجام مسابقات سه گانه

هدف از پژوهش حاضر، بررسی زمان ماندن در max2VO و میزان ادراک فشار کار RPE طی انجام مسابقات سه گانه بود. به همین منظور 16 سه گانه کار با سن 16/5±0/8 سال، قد 180/12±7/98 سانتی متر، وزن 60/5±5/30 کیلوگرم و توان هوازی 67/38±3/22 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه در یک نوبت فعالیت تداومی و سه نوبت فعالیت تناوبی با نسبت فعالیت به استراحت 30 ثانیه به 15 ثانیه IT 61 ثانیه به 30 ثانیه 2IT , 120 و ثانیه به 60 ثانیه 3IT به صورت تصادفی شرکت کردند. نسبت تبادل تنفسی RER، ضربان قلب HR ، اکسیژن مصرفی 2VO ، max2TVO و RPE هنگام فعالیت دویدن تحت بار کاری معین ثبت گردید. به منظور مقایسه تفاوت میانگین ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و از آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت میانگین ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه تداومی C و گروه های تناوبی در همه متغیرها تفاوت معناداری وجود دارد P=0/05 در نتیجه فعالیت های تناوبی به ویژه فعالیت های تناوبی کوتاه تر، علاوه بر این که می توانند RPE سه گانه کاران را کاهش دهند، به آنها اجازه می دهد تا مدت زمان بیشتری را در max2VO نسبت به فعالیت تداومی و یا فعالیت های تناوبی با وهله هایطولانی تر، باقی مانده و به فعالیت بپردازند.

کلیدواژه ها:

مقدار اکسیژن مصرفی ، حداقل سرعتی که آزمودنی به VO2max می رسد ، زمان ماندن در VO2max