تاثیر کپسول پروبیوتیک بر پیشگیری از دیابت بارداری در زنان باردار پره دیابتیک پرخطر
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 620
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-23-2_007
تاریخ نمایه سازی: 24 تیر 1399
چکیده مقاله:
مقدمه: دیابت باردای، شایع ترین عارضه طبی در بارداری است. از آنجایی که پروبیوتیک ها، میکروارگانیسم های زنده هستند که با اثر بر روی فلور میکروبی روده باعث تاثیر بر متابولیسم گلوکز می شوند، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر کپسول پروبیوتیک بر پیشگیری از دیابت بارداری در زنان پره دیابتیک پرخطر انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور در سال 1397 بر روی 255 زن باردار پره دیابتیک پرخطر واجد شرایط در مراکز بهداشتی درمانی تحت پوشش مرکز بهداشت شماره 2 مشهد انجام شد. در گروه پروبیوتیک و گروه دارونما علاوه بر مراقبت معمول، به ترتیب روزانه یک عدد کپسول پروبیوتیک و دارونما از 16-14 هفته بارداری به مدت 12 هفته تجویز شد. تست تحمل گلوکز (OGTT) در هفته 28-26 بارداری انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل فرم اطلاعات فردی- مامایی، چک لیست آزمایشات غربالگری دیابت بارداری، چک لیست مصرف دارو، فرم معاینه و فرم رضایت مندی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون های آماری کای دو، کراسکال والیس، آنالیز واریانس یک طرفه و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: در گروه کپسول پروبیوتیک 21 نفر (3/26%)، در گروه دارونما 49 نفر (8/59%) و در گروه کنترل 55 نفر (1/67%) مبتلا به دیابت بارداری شدند (001/0p<). دیابت بارداری در گروه مداخله کمتر از گروه دارونما و کنترل بود. بر اساس نتایج آزمون کای دو پیرسون در مقایسه دوبه دوی گروه ها، دیابت بارداری بین گروه پروبیوتیک با دارونما (001/0p<) و گروه پروبیوتیک با کنترل (001/0p<) اختلاف آماری معنی داری داشت. دیابت بارداری در گروه مداخله کمتر از گروه دارونما و کنترل بود (05/0> p).
نتیجه گیری: مصرف کپسول پروبیوتیک را می توان به زنان باردار پرخطر از نظر ابتلاء به دیابت بارداری پیشنهاد داد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدیه ابراهیم زاده
کارشناس ارشد آموزش مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سمیرا ابراهیم زاده ذگمی
استادیار گروه مامایی، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
معصومه کردی
استادیار گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمدتقی شاکری
استاد گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :