بروز ژن PTEN و مقاومت به درمان با تاموکسیفن در بیماران سرطان پستان با گیرنده استروئیدی مثبت، یک مطالعه مقطعی طی سال 95-1385
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 342
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-23-2_002
تاریخ نمایه سازی: 24 تیر 1399
چکیده مقاله:
مقدمه: مسیر PI3K/Akt/mTOR در ایجاد مقاومت به درمان هورمونی بیماران مبتلا به سرطان پستان از اهمیت به سزایی برخوردار است. یکی از اجزای تنظیم کننده این مسیر، ژن PTEN می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه بروز ژن PTEN در بیماران سرطان پستان با گیرنده استروئیدی مثبت در دو گروه بیماران حساس و مقاوم به تاموکسیفن انجام شد.
روش کار: این مطالعه مقطعی و گذشته نگر بر روی 80 نفر از بیماران مبتلا به سرطان پستان هورمون مثبت که طی بازه زمانی 95-1385 به درمانگاه های انکولوژی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. نمونه بافتی بیماران حساس و مقاوم به درمان به تاموکسیفن (وقوع عود/متاستاز طی 5 سال اول درمان هورمونی ادجوانت) توسط ایمونوهیستوشیمی از نظر وجود بیان PTEN بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمونهای تی مستقل، یو من ویتنی و کایاسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد.
یافته ها: در این مطلعه 80 بیمار در دو گروه حساس و مقاوم به تاموکسیفن وارد شدند. بروز PTEN در بیماران حساس و مقاوم به تاموکسیفن به ترتیب 5/97% و 5/27% بود (001/0=p). در بیماران با وضعیت درگیری گره های لنفاوی پیشرفته تر، میزان بروز PTEN بهطور معناداری کاهش یافته بود (001/0=p)، در حالی که در بررسی بین بروز PTEN با سایز تومور (19/0=p)، گرید تومور (14/0=p) و بروز Her2/neu (85/0=p) ارتباط معناداری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: بین فقدان بروز PTEN و مقاومت به درمان با تاموکسیفن همراهی وجود دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرشته محمدی دلویی
دستیار تخصصی بالینی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
نوریه شریفی
استاد گروه آسیب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
فاطمه همائی شاندیز
دانشیار گروه رادیوتراپی و انکولوژی، مرکز تحقیقات سرطان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
لیدا جراحی
دانشیار گروه پزشکی اجتماعی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :