تغییرات شیوع و اپیدمیولوژی سرطان های دستگاه تناسلی زنان در شمال شرق ایران در بررسی 35 ساله

مقدمه: تومورهای زنان، عامل مهم مرگ و میر زنان در جهان هستند. با توجه به اهمیت شناخت اپیدمیولوژیک سرطان های زنان به صورت منطقه ای جهت برنامه ریزی اقدامات پیشگیری، مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک بیماران مبتلا به سرطان های دستگاه تناسلی زنانه مراجعه کننده به مراکز تخصصی انکولوژی مشهد در سال های 95-1361 انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه مقطعی پس از بررسی تمام پرونده های موجود در طی 35 سال اخیر، اطلاعات بیماران استخراج و ثبت گردید. زمان مطالعه به 4 دوره (سال 69 و قبل از آن، سال 79-70، سال 89-80 و سال 95-90) تقسیم بندی شد. فراوانی نسبی، میانگین سن زمان تشخیص و روند 35 ساله مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای اسکوئر، آنووا وشفه انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در 2953 بیمار مورد بررسی، میانگین سنی 69/13±32/49 سال بود. بیشترین میانگین سنی در بیماران با سرطان جسم رحم (49/12±21/52 سال) و کمترین در بیماران با سرطان تخمدان (09/16±09/46 سال) مشاهده شد. میانگین سن تشخیص سرطان تخمدان در طی سه دهه اخیر به طور معناداری افزایش (001/0p<) و در سرطان سرویکس کاهش داشت (017/0=p). بیشترین فراوانی نسبی مربوط به سرطان سرویکس با 1161 مورد (3/39%) و سپس سرطان تخمدان با 1080 مورد (6/36%) بود. توزیع فراوانی انواع سرطان در طی دهه های مختلف نیز اختلاف معناداری داشت (001/0p<). نتیجه گیری: سرطان سرویکس فراوان ترین سرطان در بین بیماران این مطالعه بود. میانگین سن تشخیص در بیماران مبتلا به سرطان تخمدان افزایش و در مبتلایان به سرطان سرویکس کاهش یافته است. با توجه به قابلیت پیشگیری از سرطان سرویکس، توصیه به توجه بیشتر غربالگری این سرطان می شود.

کلیدواژه ها:

ایران ، زنان ، سرطان آندومتر ، سرطان تخمدان ، سرطان سرویکس ، مشهد