اثر بخشی آموزش مهارت های مدیریت استرس و خشم بر کیفیت زندگی و تاب آوری و کاهش شدت درد در بیماران مبتلا به میگرن

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی مدیریت استرس و خشم بر کیفیت زندگی، تاب­آوری و شدت درد بیماران مبتلا به میگرن بود. روش کار: روش این پژوهش از نظر هدف کاربردی و بر اساس ماهیت و روش از نوع طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش بیماران زن مبتلا به میگرن شهرستان هشتگرد در سال 96 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از بیماران زن مبتلا به میگرن بود که به صورت هدفمند بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی ساده در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جای گرفتند. در این پژوهش گروه آزمایش آموزش های مدیریت استرس و بسته آموزش مدیریت خشم را دریافت کردند، و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده­های این پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسشنامه مختصر شدت درد (BPI) بودند. نتایج: آموزش مدیریت استرس و خشمباعث بهبود کیفیت زندگی و تاب آوری و همچنین کاهش شدت درد در بیماران زن مبتلا به میگرن می­گردد. نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های این پژوهش توصیه می­گردد در برنامه­های درمانی بیماران مبتلا به میگرن بسته­های آموزشی مدیریت استرس و خشم گنجانده شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت استرس ، مدیریت خشم ، کیفیت زندگی ، تاب آوری ، شدت درد ، بیماران میگرن