مقایسه تاثیر روان درمانی پویشی- حمایتی و شناختی- رفتاری بر روی افسردگی و تبعیت از درمان در بیماران همودیالیزی

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر روان درمانی پویشی– حمایتی و شناختی– رفتاری بر افسردگی و تبعیت از درمان بیماران همودیالیزی انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر  از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون در دو گروه آزمایش، یک گروه کنترل بود. شرکت کنندگان شامل 45 نفر از بیماران همودیالیزی،که 15 نفر در گروه روان درمانی پویشی– حمایتی، 15 نفر روان درمانی شناختی– رفتاری و 15 نفر دیگر در گروه کنترل بصورت تصادفی قرار گرفتند. درمان در طی 15 جلسه  به صورت فردی برای کلیه بیماران (بجز گروه کنترل) اجرا گردید. ابزارهای اندازه گیری شامل دو پرسشنامه افسردگی بک (II) و تبعیت از درمان بیماران مزمن کلیوی (ESRD-AQ) بود. تجزیه و تحلیل آماری داده ها نیز با استفاده از نرم افزار SPSS-23 صورت پذیرفت. نتایج: یافته ها در بررسی شاخص های چند متغیری و سطح معناداری 001/0 در درمان پویشی - حمایتی اندازه اثر کوتاه مدت (پیش آزمون- پس آزمون)  90/0 و بلندمدت (پیش آزمون- پیگیری 4 ماهه) 80/0، در درمان شناختی – رفتاری با همین سطح معناداری، اثر کوتاه مدت 61/0 و اثر بلندمدت 39/0 را نشان داد و در نهایت با آزمون بن فرونی و با استفاده از پروفایل مقایسه میانگین ها اثر کوتاه مدت و بلندمدت در درمان پویشی- حمایتی بیشتر ازدرمان شناختی- رفتاری بود.  نتیجه گیری: درمان پویشی– حمایتی در بهبود علائم افسردگی این بیماران نسبت به درمان شناختی- درمانی موثرتر می باشد اما در خصوص تبعیت از درمان بین این دو نوع روان درمانی تفاوت معناداری یافت نشد.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، همودیالیز ، تبعیت از درمان ، روان درمانی