بررسی تجربی تاثیرات برخورد تک جت مستهلک کننده بر جریان های بحرانی در آبگیر افقی

تشکیل گردابهای قوی در آبگیرها به عنوان یک پدیده محدود کننده و بعضا مخرب تلقی میگردد. به ویژه اگر گردابها باعث ورود هوا و جریانهای متراکم چرخشی به داخل آبگیر و سیستمهای توربوماشینی شوند، منجر به افت بازده آبگیر و خرابی اجزای مختلفی از سیستم در اثر ارتعاش خواهند شد. وقوع گرداب های با هسته هوا تابع عمق استغراق و میزان آبگذری آبگیر است. ولی به دلیل تعدد عوامل موثر بر تشکیل و توسعه گرداب در آبگیرها، تعیین کمی عمق استغراق بحرانی عموما با تقریب همراه است و غالب روابط کاربردی ارائه شده در زمینه محاسبه این پارامتر با خطا و تقریب همراه هستند. در تحقیق تجربی حاضر، جهت مقابله با این پدیده بحرانی، به عنوان روشی نو، از یک جت مستغرق در آب با هندسه های مختلف دهانه نازل، به عنوان المان مستهلک کننده استفاده میشود. این جت به عنوان یک منبع خارجی انرژی عمل میکند و از طریق تبادل مومنتوم موجب استهلاک گرداب میگردد. سرعت نسبی جریان جت، هندسه نازل و عمق استغراق نازل به عنوان پارامترهای موثر بر عملکرد روش ضد گرداب ارائه گردید. افزایش سرعت نسبی جت موجب بهبود عملکرد جت برخوردی در کاهش قدرت گرداب و در نهایت حذف کامل آن میگردد.

کلیدواژه ها:

آبگیرافقی ، جریان گردابی ، گرداب سطح آزاد ، گرداب با هسته هوا ، جت آزاد