بررسی تجربی پیوستگی سطح فرآیند سوراخ کاری به کمک ارتعاشات التراسونیک فولاد 2312

فرآیند سوراخکاری به عنوان روش متداول جهت براده برداری مواد، دارای معایبی از جمله کیفیت پایین سطوح در قطعات تولیدی وآسیب ابزار در سوراخکاری قطعات سخت، می باشد که منجر به افزایش هزینه های تولید این قطعات گردیده است. این مشکلات توجه محققین را به استفاده از فرآیندهای ماشینکاری جایگزین معطوف کرده است از جمله این فرایند های جدید، سوراخکاری به کمک ارتعاشات التراسونیک می باشد. این گونه فرایندهای تولیدی بیشتر به دلایل کاهش تلرانسها و افزایش کیفیت سطح در قطعات تولیدی، همچنین جهت سوراخکاری قطعات سخت که عمل براده برداری آن ها با روش های سنتی و معمولی دشوار می باشد مورد استفاده قرار میگیرند. در تحقیق حاضر، یک مطالعه آزمایشگاهی برای سوراخکاری فولاد 2312 انجام گرفت. تاثیر پارامترهایی مانند اعمال ارتعاشات التراسونیک و سرعت های پیشروی با مقادیر مختلف، در سرعت برشی ثابت بر روی کیفیت سطح سوراخکاری مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان دادند که در سوراخکاری به کمک ارتعاشات التراسونیک، مقادیر زبری سطح، کمتر از مقادیر زبری در سوراخکاری معمولی میباشد. در مورد اثر سرعت پیشروی، با افزایش سرعت پیشروی، مقدار زبری سطح در هر دو حالت افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

فولاد2312 ، سوراخکاری به کمک ارتعاشات التراسونیک ، کیفیت سطح.