نقش اثر روانشناسی محیطی در ارتقاء کیفیت فضاهای داخلی مجموعه های فیزیوتراپی در شهر تبریز

معلولیت های جسمی و حرکتی گریبان گیر همه کشورهای جهان است. به کارگیری مولفه هایی با دانش طراحی معماری داخلی در ارتقای عملکردهای مرتبط با ناتوانی، می تواند به بهبود کیفیت زندگی معلولین منجر شود. هدف پژوهش حاضر بررسی مولفه های تاثیرگذار در طراحی داخلی مجموعه فیزیوتراپی های شهر تبریز میباشد. از سوی دیگر به کارگیری توامان دانش های میان رشته ای نظیر دانش روانشناسی محیطی، در طراحی داخلی فضاسازی ها، به ارتقای بیشتر عملکردی فضاها منجر خواهد شد. روش تحقیق به کار گرفته شده در پژوهش استفاده همزمان از روش های توصیفی و توصیفی- تحلیلی برای بخش مبانی نظری و مطالعات میدانی- پیمایشی مبتنی بر مشاهده برای بخش راهکارهای طراحی داخلی مجموعه بوده است. نتایج حاصل از تحقیق استفاده از شاخصه های سه گانه نور، رنگ، فرم مبتنی بر دانش روانشناسی محیطی در طراحی داخلی مجموعه های فیزیوتراپی شهر تبریز با بهره گیری توامان از دیوار سبز، فرم های منحنی، استفاده از نورهای گرم، استفاده از مصالح طبیعی، بوده است. دستاوردهای حاصل از پژوهش می تواند برای معلولین و ناتوانان جسمی حرکتی و نیز کاربران مجموعه های فیزیوتراپی شهر تبریز مفید بوده و فرایند بهبود سلامتی آنان را ارتقا بخشد

کلیدواژه ها:

فیزیوتراپی ، روانشناسی محیطی ، معلولین جسمی حرکتی ، شهر تبریز