بررسی پارامترهای اثرگذار بر کاهش سطح فشارهای روانی بر شهروندان از طریق فضای سبز شهری

بر اساس تحقیقات و پژوهش های گوناگون در زمینه های روانشناسی محیط، اثر مثبت فضاهای سبز بر سلامت روان شهروندان بر هیچکس پوشیده نیست. فضاهای سبز داخل شهر مانند پارک ها، مزارع درون شهری، باغ های کوچک و ... همگی به شکل های مختلفی منجر به بهبود سلامت روان کاربران و کاهش ناهنجاری های روانی در آنها می شوند. حال مساله قابل تعمل این است که، چه پارامترهایی در مورد اینگونه فضاها، تعیین کننده میزان توانایی آن ها در کاهش سطح ناهنجاری های روانی هستند .این پژوهش با مرور تحقیقات پیش تر انجام شده به بررسی پارامترهای موجود در تقسیم بندی فضاهای سبز می کند. در بخش اول در میابی که انسانها تمایل بالایی به محیط های سبز طبیعی و بدون دخالت انسان دارند تا محیط های سبز انسان ساخت مانند پارک ها. در این میان الگوهایی مانند فضاهای سبز ساوانا گونه و فضاهای سبز آمازون گونه معرف فضاهای سبز با ساختار طبیعی هستند .در نهایت میتوان فضاها را در بحث بازپروری روانی به 3 دسته تقسیم کرد، فضاهای شهری بدون پوشش سبز، فضاهای سبز انسان ساخت، فضاهای سبز طبیعی با تراکم پوشش گیاهی متوسط و فضاهای سبز طبیعی با تراکم پوشش گیاهی بالا، که بهترین این فضاها در جهت کاهش استرس در کاربران فضاهای سبز طبیعی با پوشش گیاهی متوسط می باشند.

کلیدواژه ها:

استرس ، فضاهای سبز طبیعی ، تئوری بازپروری از استرس ، تئوری بازپروری از توجه اجباری ، پارک شهری