بهبود و توسعه پایداری شهری با استفاده از استراتژی توسعه شهری CDS ( نمونه موردی منطقه یک شیراز)

هدف از پژوهش حاضر، بررسی شاخص های CDS در منطقه یک شهر شیراز جهت بهبود وضع موجود و نقش آن در دستیابی به توسعه پایدار شهری می باشد. روش پژوهش در دو بخش توصیفی تحلیلی انجام گرفت. در این راستا با استفاده از روش کوکران و با لحاظ کردن جمعیت 215115 نفر ساکن در محدوده به عنوان جامعه آماری، حجم نمونه تعداد 381 نفر تعیین شد. جهت سنجش روایی سازه ای از آزمون آلفای کرونباخ، برای تعیین روایی محتوایی از تحلیل عاملی اکتشافی و به منظور تحلیل داده ها از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره گام به گام استفاده شد. در یک جمع بندی کلی در مورد سنجش میزان مشارکت از بعد عینی، نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون - خروجی رگرسیون چند متغیره نشان داد که بین مشارکت شهروندان از بعد عینی با مشارکت شهروندان در مدیریت شهری ارتباط قوی و معنی داری وجود دارد. زیرا p - value به دست آمده از این آزمون برابر 0.000می باشد و این مقدار p-value کوچک تر از سطح معنی داری 01 / 0 = a است. بنابراین فرض H0 رد و فرض H1 پذیرفته می شود و این رابطه در حدود 81 درصد می باشد. بنابراین می توان گفت که رابطه همبستگی 818 / 0 = R در سطح بالایی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

پایداری شهری ، توسعه شهری ، منطقه یک شیراز ، CDS