نقش موسیقی درمانی در روند بهبود کودکان اوتیسم و معیارهای کالبد درمانی

اوتیسم، یکی از بیماری های طیف اختلال نافذ رشد است که شامل نقائص متعدد گفتاری از جمله مشکلات نوایی و کاربرد شناختی می باشد. اوتیسم یک اختلال تکاملیاست که با تاخیر در مهارت های ارتباطی، تعاملات اجتماعی، مشارکت پذیری و نیز علائم رفتاری مانند رفتارهای تکراری و کلیشه ای مشخص می شود. هدف از انجام این پژوهش بررسی روش های تشخیص و درمان کودکان اوتیسمی و ارائه راه حل هایی برای درمان با استفاده از موسیقی درمانی می باشد. این پژوهش به روش تحلیلی _ توصیفی و مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است. نتایج مطالعات نشان می دهد که تمرینات آموزش موسیقایی همراه با آوازخواندن می تواند بر بهبودی گفتار و شنیدار کودکان مبتلا به اوتیسم موثر باشد. موسیقی درمانی در جهت برخی اهداف درمانی با کمک موسیقی که می تواند مواردی از جمله تقویت و ساماندهی سلامت روحی و جسمی افراد را به دنبال داشته باشد. به عبارت دیگر از موسیقی درمانی برای نگهداری و تقویت سلامت جسمی و روحی و عاطفی استفاده می شود. همچنین میتوان به تنهایی و یا همراه با درمان های دیگر استفاده نمود. در استفاده از موسیقی در برنامه آموزشی کودکان مبتلا به اوتیسم هدف این است که آنها را از دنیای تنهایی ای که در آن به دام افتاده اند، با توجه به رویکردهای جدید برای درمان بیمارها و نیز راه حلی غیر دارویی برای درمان بیماران مبتلا به اوتیسم را پیشنهاد و بررسی خواهد نمود. در نتیجه از این پژوهش میتوان چنین گفت که موسیقی درمانی بر درمان کودکان اوتیسم اثر مثبت گذاشته و سبب آرامش روحی آنها خواهد شد.

کلیدواژه ها:

معماری ، فضای درمانی ، اوتیسم ، کودکان ، موسیقی درمانی.