جایگاه معماری شهری در تحقق توسعه پایدار

جمعیت روبه رشد در بسیاری از کشورها و محدودیت مناطق دارای پتانسیل برای اسکان و فراهم ساختن سایر نیازهای انسان از جمله فضاهای تفرجگاهی و صنعتی، سسب می گردد که در راستای دستیابی به توسعه پایدار، معماری محیط زیست انسان ساخت، از چارچوب و اصولی تبعیات نماید. از سویی دیگر با توجه به پراکنش جغرافیایی جمعیت و حاکمیت اقلیم های متفاوت بر مناطق جغرافیایی مختلف، لازم است محیط های زیست انسان ساخت با توجه ویژگی های هر منطقه متناسب با شرایط همان مناطق طراحی و اجرا شوند. این پژوهش کاربردی بر اساس روش مطالعات حقوقی توصیفی اثباتی نقش معماری را در توسعه پایدار مورد بررسی قرار داده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، توسعه پایدار ، حقوق محیط زیست ، آلودگی