رویکرد ظرفیتی برای توسعه پایدار محیط شهری

صرف نظر از ناهمگونی منطقه ای، اگر ظرفیت شهری کافی باشد، ساکنان می توانند دست کم از زندگی راحتی بهره مند شوند. اما اگر شهر به مرز محدودیت های خود برسد، باید از سیاست های بهبود برای ایجاد زندگی راحت استفاده کند. بنابراین بحث ظرفیت شهری، از جنبه بهبود زندگی ساکنان از بحث ناهمگونی های منطقه ای مهم تر است. این رویکرد چنین فرضیه ای رادر خود دارد که شهرها را نمی توان به طور نامحدود گسترش داد. آنها دارای محدویت هایی از لحاظ جمعیتی و فعلایت های اقتصادی هستند که به موازات آن شهروندان می توانند به راحتی از امکانات و خدمات شهری استفاده کنند. همانگونه که خواهیم دید، خانه های کوچک، تراکم ترافیک، تابودی طبیعت و افزایش تقاضا برای تصفیه فاضلاب از جمله مهمترین محدودیت های زندگی شهری به شمار می آیند. در این مقاله به مسائلی نظیر مفاهیم پایداری، ظرفیت شناسی، سیاست گذاری ها، راهبردهای تمرکز زدایی، راهکارها، اصول و راهبردهای ضروری یک شهر پایدار ، خصیصه های شهرهای اکولوژیک، اهداف و عناصر راهبردی در مورد آینده شهرها مفصلا اشاره خواهد شد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، محیط شهری ، محدودیت ، ظرفیت شناسی ، خدمات شهری