نقدی برادعای ورود اسطوره در قرآن

در این پژوهش برآنیم به بررسی و نقد یکی از نگرش های مطرح شده از سوی بعضی از پژوهشگران مسلمان معاصر در خصوص داستان های قرآن بپردازیم که چنین ادعا نموده اند که این داستان ها غیر واقعی و اسطوره ای است. نگرشی که به نظر می رسد خمیر مایه آن وارداتی و برگرفته از آراء بعضی از فیلسوفان غربی باشد که زبان دین و گزاره های دینی را اسطوره ای خوانده اند که هیچ بهره ای از واقعیت و معرفت بخشی ندارد و اساس و مرجع این گزاره ها را احساسات درونی دینداران معرفی نموده اند. از آن جا که نقد ما تنها متوجه مدعیان مسلمان این نگرش می باشد، با وجود بررسی آیاتی که به بیان هدف و جایگاه قصص می پردازد، برصحت یا بطلان این نظر به داوری خواهیم نشست در این رابطه ابتدا مروری برمعانی و تعاریفی که از واژه اسطوره شده خواهیم داشت، سپس با اشاره به جایگاه چنین تفکری از سوی فیلسوفان غربی در حوزه دین به معنای اعم و در حوزه قرآن کریم از سوی افرادی همچون دکتر خلف الله، ادله و استدلال های او و همفکرانش را با نگرش معنایی قرآن به این واژه با طرح آیات مربوطه مقابله خواهیم نمود تا به نتیجه مطلوب که به روشنی در قرآن مطرح گردیده نائل آئیم.

کلیدواژه ها:

اساطیر الاولین ، گزاره های معرفت بخش ، قصص قرآن ، اسطوره در قرآن