بررسی عوامل موثر بر توسعه وانتقال فناوری انرژی های تجدیدپذیر در ایران و انتخاب مناسب ترین روش انتقال فناوری با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی

امروزه بر اهمیت انرژی های تجدیدپذیر به عنوان یک منبع پاک و قابل اطمینان انرژی تاکید فراوانی می شود. با توجه به مشکلات متعدد زیست محیطی در سطح جهان و همچنین نیاز به منابع جدید انرژی، گسترش انرژی های تجدیدپذیر اجتناب ناپذیر است.لذا هدف از این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر انتقال فناوری انرژی های تجدیدپذیر و رتبه بندی روش های انتقال فناوری در این حوزه با استفاده از این عوامل است. در ابتدا عوامل موثر بر انتقال و اشاعه فناوری انرژی های تجدیدپذیر از منابع مختلف استخراج شده و روش های انتقال فناوری مورد بررسی قرار گرفته است.به منظور رتبه بندی روش های مختلف انتقال فناوری، معیارها و زیر معیار آنها مشخص و با استعانت از نظرخبرگان حوزه انرژی های تجدیدپذیر میزان اهمیت هرمعیار تعیین گردید.برای تعیین مناسب ترین روش انتقال فناوری از روش فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و نرم افزار اکسپرت چویس بهره گرفته شده است.نتایج پژوهش نشان می دهد که در شرایط عدم اطمینان و فراهم نبودن ثبات سیاسی و اقتصادی که از معیار های مهم انتقال فناوری به شمار می روند،روش مهندسی معکوس مناسب ترین روش انتقال فناوری در حوزه انرژی های تجدیدپذیر می باشد.

کلیدواژه ها:

انتقال فناوری ، انرژی های تجدیدپذیر ، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی ، مدیریت فناوری