تاثیر پارامتر دما بر اتصال TLP دو نمونه فولاد زنگ نزن آستنیتی و تیتانیوم

صنایع مختلف تیتانیوم را به عنوان یک ماده اولیه جهت ساخت لوله،مخازن تحت فشار و مبدل های حرارتی به کار می برند. زمانی که بخواهیم در محیط هایی که هم زمان تحت دما و فشار بالایی قرار دارند از تیتانیوم استفاده کنیم می بایست ضخامت محصولات تولیدی را بالا ببریم که این امر منجر به افزایش هزینه های تولید می شود. لذا اتصال تیتانیوم به فلزات ارزان تر مانند فولادها مطرح می گردد. ایجاد چنین اتصالی مشکل به نظر می رسد چون تیتانیوم و فولاد حلالیت محدودی در هم دارند که باعث تشکیل فازها و ترکیبات بین فلزی ترد و شکننده مانندآهن-تیتانیوم وکاربید تیتانیوم در فصل مشترک اتصال می گردد. در کار تحقیقاتی حاضر برای اتصال تیتانیوم به فولاد از روش اتصال فاز مایع گذرا توسط لایه ی واسط MBF20 استفاده شد. پارامترهای متغیر فرایند برای بهینه سازی فرایند، دما و زمان عملیات حرارتی در یک کوره معمولی در نظر گرفته شد. مورفولوژی سطح اتصال، ضخامت لایه واسط و استحکام کششی محل اتصال به ترتیب توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی، میکروسختی سنجی و تست کشش انجام شد. نتایج حاصل ضخامت لایه واسط را 279,4 میکرومتر نشان داد و تصاویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی روبشی نفوذ لایه واسط را درون هر دو فلز فولاد و تیتانیوم تایید نمود.

کلیدواژه ها:

اتصال فاز مایع گذرا ، فولاد زنگ نزن ، لایه واسط MBF20 ، تیتانیوم