مسیریابی بهینه با استفاده از تحلیل های فضایی مکانی GIS(مطالعه موردی: مسیر بهینه در منطقه شهری فاروج، قوچان و باجگیران)

شبکه های ارتباطی یکی از مهمترین عوامل نقل و انتقال کالا و مسافران در بین سکونتگاهای انسانی هستند که نقش عمده ای را در برقراری ارتباطات انسانی بر عهده دارند. انتخاب مکانهای مناسب برای احداث این شبکه های ارتباطی به جهت هزینه های بالا و زمان طولانی برای احداث آن، تعیین مکانهای مناسب برای عبور آنها از یکسو و بهره مندی از نتایج آن در جهت توسعه و عمران مناطق اطراف آنها یکی از مهمترین دغدغه های برنامه ریزان و کارشناسان می باشد . از آن جایی که روش های معمول و سنتی برای مسیریابی، پرهزینه و زمان بر بوده و مسیرهای پیشنهاد شده توسط این روش ها نیز اغلب دقیق نبوده و در آن ها همه ی فاکتورهای زیست محیطی، اقتصادی و فنی و مهندسی به طور همزمان لحاظ نمی شوند، استفاده از سیست مهای اطلاعات جغرافیایی به دلیل داشتن قابلیت بسیار بالایی در تحلی لهای فضایی و مکانی ضمن این که باعث صرفه جویی های کلان در مسائل اقتصادی و زمانی می شود چارچوب مناسبی نیز برای دستیابی دقیق و آسان به اهداف برنامه ریزان فراهم می آورد. تحقیق حاضر نمونه ای از کاربردهایGIS در تعیین مسیر بهنه می باشد که در آن از چندین منبع اطلاعاتی، شامل اطلاعات توپوگرافی، کاربری اراضی، خاکشناسی، هیدرولوژی، دموگر افی، موقعیت روستاها، گسل ها و چاه های منطقه برای تعیین بهترین مسیر در منطقه شهری فاروج، قوچان و باجگیران استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده قابلیت بالای تحلیلهایGIS در تعیین مسیر بهنیه می باشد و مسیر های پیشنهاد شده به کمک توابع تحلیلی فضایی-مکانی GIS از نقطه نظرات مختلف زیست محیطی نیز بهینه می باشند.

کلیدواژه ها:

مسیر یابی بهینه ، تحلیل های فضایی - مکانی ، فرایند تحلیل سلسله مراتبی ، GIS