امکان سنجی توسعه اکوتوریسم در سکونتگاه های جنوب غرب کشور(مطالعه موردی:سکونتگاه های روستایی شهرستان آبدانان)

ایران به دلیل دارا بودن پتانسیل متنوع و گسترده، همواره به عنوان یکی از کانونهای گردشگری در قلمرو سرزمینی مطرح بوده است. بدینسان، از میان فرصتهای گردشگری موجود در کشور، جاذبه های طبیعی و چشم اندازهای بکر و آب و هوای مناسب، زمینه را برای توسعه اکوتوریسم، بیش از دیگر زمینه های گردشگری تقویت میکند. در این میان شهرستان آبدانان واقع در استان ایلام به دلیل موقعیت جغرافیایی، دارای پتانسیلهای فراوان اکوتوریسم است که تاکنون به دلایل متعدد، استفاده بهینه و پایدار از این فرصت نشده است. هدف از این مقاله جلب توجه برنامه ریزان و سیاست گذاران در زمینه توسعه صنعت گردشگری در شهرستان آبدانان جهت مدیریت صحیح این صنعت میباشد. سوال اصلی این پژوهش نیز بررسی مهمترین نقاط قوت، ضعف، تهدید و فرصت برای نیل به ناحیه ویژه اکوتوریستی است. این مطالعه براساس رویکرد برنامه ریزی از نوع راهبردی و مشارکتی است که با روش توصیفی – تحلیلی و استفاده از مدل SWOT انجام شده است. همچنین جهت اولویت بندی راهبرد اصلی به دست آمده، از روش مکمل برنامهریزی کاربردی کمی QSPM بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش نشان میدهد که علیرغم وجود پتانسیل بالقوه گردشگری در منطقه، کمبود امکانات اقامتی و رفاهی مورد نیاز گردشگران، موجب نارضایتی آنان شده و برای حل این موضوع راهکارهایی ارائه گردیده است، که مهمترین آن ایجاد زیر ساخت جدید برای ورود گردشگران به منطقه میباشد.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، جاذبه های اکوتوریستی ، شهرستان آبدانان ، مدل SWOT ، مدل .QSPM