خطاها و لغزش های زبانی در اشعار نصرت رحمانی

شعر معاصر پس از مشروطه، هم از نظر قالب و صورت ظاهری و هم از نظر محتوا و مضمون آفرینی دچار دگرگونی شد. حاصل این تغییرات شاعرانی بودند که نگاه و سبک نوشتاری جدیدی بنا گذاشتند و یا از شیوه های نوپای دیگران، در تولید آثار خود پیروی کردند. اکنون پس از گذشت تقریبا یک قرن، این پتانسیل در شعر معاصر دیده می شود که بدونحب و بغض به آن پرداخته شود. این پژوهش می خواهد نمود خطا و لغزش های زبانی در اشعار نصرت رحمانی را نشان بدهد.نصرت رحمانی از شاعران نوپرداز و پیرو مکتب رمانتیسم بود که در قالب های سنتی و اغلب نو طبع آزمایی کرده است. با وجود اشعار خوبی که نصرت رحمانی نوشته است، برخی اشعار او به خصوص شعرهای دوران جوانی اش از گزند آفت های زبانی و خطا و لغزش در امان نمانده است. قسمت عمده ی لغزش های زبانی این شاعر به ضعف در تالیف مربوط می شود. ضرورت های وزنی و پر کردن حفره های عروضی و زبانی، به برخی از اشعار نصرت رحمانی آسیب وارد کرده است. نفوذ زبان عامیانه نیز در برخی موارد موجب خروج زبان شعر از یکدستی شده و خطاهایی به همراه داشته است.در این مقاله با رویکرد توصیفی و ذکر شاهد مثال به بررسی خطاهای زبانی در شعر نصرت رحمانی پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

خطاهای زبانی ، لغزش های زبانی ، ضعف تالیف ، رحمانی