بررسی واژگان و اصطلاحات دامداری منطقه عشایری گزخت

گویش روستای گزخت، زبان فارسی، نزدیک به فارسی دری است و کلماتی از فارسی کهن و زبان عربی وسایر زبان ها در آن یافت می شود. اما به علت ارتباط اندک گویشوران آن با فارسی معیار، به خاطر فاصله زیاد از شهر، این گویش به همان صورت کهن حفظ شده است . بررسی واژگان و اصطلاحات دامداری در منطقه عشایری گزخت به علت کهنگی و غنای واژگانی از جذابیت و تازگی برخوردار است. پیشه ی اصلی ساکنان این روستا دامداری است و کاربرد واژگان و اصطلاحات دامداری در این روستا بسامد بالایی دارد چون اکثر دامداران افراد مسن و ریش سفیدان هستند و جوانان در کنار آن ها فنون این حرفه را می آموزند. از چند دهه قبل ارتباط ساکنان این روستا با سایر مناطق بیشتر شده است و اکثر جوانان و نوجوانان در پی تحصیل و آموختن زبان رسمی کشور هستند و این عامل سبب تغییر گویش وعدم یادگیری و به فراموشی سپردن واژگان و اصطلاحات کهن شده است و بیم از دست دادن این گنجینه غنی می رود . این مهم من را بر آن داشت تا با مراجعه با افراد مسن و دامداران با تجربه ،پاره ای از واژگان و اصطلاحات رایج در پیشه ی دامداری را جمع آوری و به صورت موضوعی مورد بررسی قرار دهم و برای تکمیل آن از منابع کتابخانه ای بهره گیرم. و حاصل این تلاش تدوین پژوهشی در زمینه بررسی واژگان و اصطلاحات رایج در میان دامداران این منطقه شد. از بررسی مجموعه اعتقادات و نیز واژگان و اصطلاحات رایج در میان دامداران روستای گزخت چنین بر می آید که این روستا، باوجود دورافتادگی ،فرهنگی دیرپا و اصیل دارد و مجموعه ای از آیین های و واژگان بسیار کهن و ناب ایرانی را حتی تا زمان حاضر در دل خود حفظ کرده است . و این پژوهش با بررسی پاره ای از این واژگان و اصطلاحات و بیان زمینه و موقعیت کاربرد آن ها و دوبیتی ها و ضرب المثل مربوط به آن ها، زمینه ای در راستای آشنایی با این واژگان و اصطلاحات و حفظ آن از نابودی فراهم می آورد.

کلیدواژه ها:

گویش ، واژگان ، گله ، دامداری ، گزخت