بررسی عملکرد لرزه ای قابهای میان پر مقاوم سازی شده توسط بتن پاششی

میان قاب عضوی است که سختی و مقاومت زیادی را به قاب پیرامونی و درنتیجه سازه وارد میکند. به دلیل عدم در نظرگیری میانقاب ها در روال تحلیل و طراحی سازه و همچنین رفتار پیچیده آن، این عناصراکثرا0 در اثر زلزله آسیب زیادی می بینند. یکی از مرسوم ترین روشها برای مقاوم سازی میانقاب ها استفاده از بتن پاششی بر روی سطح میان قاب میباشد. برای اینکه بتن پاششی عملکرد مطلوبی بر رفتار میان قاب مقاوم سازی شده، داشته باشد، اتصال مناسب بین بتن پاششی و میانقاب نقش بسزایی را ایفا میکند. این مطلب در مطالعات آزمایشگاهی انجام شده در ادبیات فنی موردمطالعه و تاکید قرارگرفته است. بدین منظور در این مقاله اثر تعداد و چیدمان اتصال دهنده های (Connector) بتن پاششی به میانقاب با استفاده از نرمافزار Abaqus موردمطالعه ی عددی قرارگرفته است. بدین منظور در ابتدا مدلهای عددی با مقایسه با نتایج دو مدل آزمایشگاهی مورد صحت سنجی قرار گرفت. سپس با تغییر تعداد اتصال دهنده ها، نقش آنها در رفتار قاب میان پر مقاوم سازی شده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که تعداد اتصال دهنده ها تاثیری در سختی اولیه ی قاب میانپر مقاوم سازی شده ندارد؛ به طوریکه سختی اولیه ی نمونه های با صفر، 4 و 20 اتصال دهنده مشابه یکدیگر بودند ولی مقاومت پس جاریشدگی نمونه ها با تغییر تعداد سخت کننده ها تفاوت چشمگیری پیدا میکرد. درواقع با زیادشدن تعداد اتصال دهنده های بین بتن پاششی و میانقاب مقاومت نهایی سیستم افزایش پیدا میکرد.

کلیدواژه ها:

میان قاب ، اتصال دهنده ، بتن پاششی ، مقاوم سازی ، قاب میان پر