تبیین رفتار حرارتی ساختمان های مسکونی بر مبنای شاخص نسبت سطح به حجم ( SVR ) (نمونه موردی: بندرعباس و طبس)

نسبت بین سطح بنا به حجم [SVR] از جمله عوامل و ضرایب مهم در تبادل انرژی و رفتار حرارتی ساختمان محسوب می شود. ضریب مذکور چه سهمی در الگوی رفتار حرارتی ساختمان های مسکونی دارد، پرسش اصلی مقاله حاضر می باشد. در پژوهش حاضر که از نوع کاربردی کمی محسوب گردد، چهار الگوی حجمی خالص با زیر بنا و حجم یکسان و سطح جانبی مختلف، در دو اقلیم گرم و خشک و گرم و مرطوب تحلیل خواهند شد. روش پژوهش حاضر، از نوع کتابخانه ای و محاسباتی است. لذا این تحلیل، با بکارگیری روابط فیزیکی مربوط به محاسبات رفتار حرارتی ساختمان و نمودارهای مربوطه انجام شده است. همچنین ضرایب موثر در محاسبات بر مبنای مبحث 19 مقررات ملی ساختمان ایران می باشد. نتایج محاسبات حاکی آن است که از آنجایی که احجامی با فرم های گوناگون و نسبت های هندسی یکسان و یا مشابهی می توان تعریف نمود که رفتار حرارتی متفاوتی از خود بروز دهند، لذا بررسی تاثیر نسبت سطح به حجم در رفتارحراتی ساختمان به تنهایی کافی نبوده، شکل و فرم مناسب برای هر بنا در هر اقلیم، می باید متاثر از رابطه مناسب ساختمان و محیط پیرامون آن باشد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، نسبت سطح به حجم ، رفتار حرارتی ، فرم ساختمان