طراحی مهد کودک پارک رفتار با رویکرد اجتماعی و فرهنگی

پارک رفتار که برای کودکان طراحی می شود نوع خاصی از معماری است که هر یک از اجزا در آن معنی خاصی را برای آن ها تداعی می کند. خیالات و تصورات آنها را بر می انگیزد و انها را وادار نماید تا بر طبق طرحواره های ذهنی خویش رفتار کنند. عامل کلیدی در طراحی این محیط فیزیکی قادر بودن کودکان به خلق محیط های یادگیری خودشان می باشد نه اینکه در فضایی قرار بگیرند که همه چیز برای آنها از پیش تعیین شده باشد در چنین ساختاری ارتباطی دوسویه بین کودک و محیط شکل می گیرد به صورتی که از یک سو محیط خود را می سازد و از سوی دیگر محیط به جهان یادگیری کودک شکل می بخشد. در این مقاله تلاش می شود با تکیه بر ذات جستجوگر، تحلیل گر و تجربه پذیر کودک به منظور پاسخگویی به تحولات و پیشرفت های گسترده در زمینه آموزش محیط بالقوه ایی طراحی گردد که ذهنیات و رویاهای کودک را شناسایی و قوه ی تخیل و خلاقیت آنها را برانگیخته کند و کودکان در فضایی انعطاف پذیر بتوانند رفتاری مطابق با ذهنیات و تخیلات خویش داشته باشد

کلیدواژه ها:

مهدکودک ، کودک ، اجتماعی ، فرهنگ