بررسی تاثیر عوامل اقلیمی برای دستیابی به الگوی طراحی سبز

با توجه به بسیاری از تلاش هایی که در دهه های اخیر برای به دست آوردن مدل خانه هایی مطابق با معیارهای زیست محیطی در تمام مناطق جهان صورت گرفته است، در دهه های اخیر با توجه به گرم شدن زمین و تولید گازهای گلخانه ای و استفاده بیش از اندازه از انرژی های تجدیدناپذیر گلخانه ای و استفاده بیش از اندازه از انرژی های تجدیدناپذیر این مفهوم به یک مسئله اساسی در تمام رشته ای مختلف برای رسیدن به یک الگوی مصرف مناسب برای ساختمان هایی هماهنگ با محیط زیست می باشد در همین راستا مفهوم معماری سبز روی کارآمده است. معماری سبز با طراحی سبز، رویکردی جهت ساخت است که اثرات مضر ساخت بر سلامت انسان و محیط زیست را به حداقل می رساند. معمار یا طراح سبز تلاش می کند تا هوا، آب و زمین را با اتخاب مصالح ساختمانی و شیوه های ساخت دوستار محیط زیست حفاظت کند. جهت طراحی، ساخت، راه اندازی و حفظ انرژی ساختمان، آب و مصالح جدید استفاده می شوند و در کنار این مقادیری از ضایعاتی که اثرات منفی بر سلامتی و محیط زیست دارند تولید می شوند. برای محدوده کردن این اثرات و طراحی ساختمان هایی سالم از حیث زیست محیطی و با منابع کارآمد لازم است که مفهوم سیستم های ساختمانی سبز معرفی، شفاف سازی و درک شده به آن عمل شود. هدف از این پژوهش رسیدن به الگوی طراحی معماری سبز است که تقریبا تمامی جوانب زندگی بشر را در بر می گیرند.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، سیستم های ساختمانی سبز ، طراحی اقلیمی ، معماری زیست محیطی