ظهور و بروز تکنولوژی های مدرن به واسطه توسعه علم با هدف آسایش فردی و اجتماعی در دو قرن اخیر شکل گرفت. ولی عدم توجه به ملاحظات زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی و ... موجب بروز مشکلاتی شده است. بعد از بیانمخاطرات تخریب محیط زیست و گرم شدن کره زمین و به خطر افتادن نیازهای نسل آینده توسط حافظان محیط زیست و تشکیل سازمان ها و نهادهای حافظ طبیعت، اصطلاح
توسعه پایدار به عنوان شعار قرن بیست و یکم مطرح گردید.دانش های مختلفی از جمله معماری به حمایت از این شعار برخواسته و درصدد همراهی با اصول و اهداف آن می باشد. از سویی دیگر نمی توان انکار کرد که برآوردن نیاز کاربران و رسیدن به پایداری در معماری مستلزم تسلط و بهره جویی از تکنولوژی در ابعاد مختلف آن است. دیدگاه های متنوعی در مورد اینکه
معماری پایدار چیست وجود دارد ولی تاکنون این موضوع که رابطه بین
معماری پایدار و تکنولوژی چگونه باید باشد به روشنی مورد بررسی و مطالعه قرار نگرفته است. از این رو هدف از این پژوهش روشن کردن رابطه بین تکنولوژی و
معماری پایدار است. سوال های مطرح شده در این پژوهش این است که کاربرد تکنولوژی های مدرن در معماری چه چالش هایی را پیش رو قرار می دهد و پتانسیل تکنولوژی های بومی برای نیل به اهداف پایداری کدام اند. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش به درک اهمیت نقش تکنولوژی بومی در نیل به اهداف
معماری پایدار منجر می شود.