شهرهای تاریخی مسلمانان؛ تجلیگاه همزیستی ادیان الهی (نمونه موردی: شهر یزد)

دین مبین اسلام، آخرین دین الهی است که نزول آن توسط پیامبران پیشین وعده داده شده بود. به سبب وجود منبعی واحد، اسلام نیز از دیدگاه منزلت انسانی و اختیار به سایر ادیان الهی می نگرد و بر این اساس با تعریف چهارچوب ها موجبات معیشت پیروان این ادیان را در دارالاسلام میسر می سازد. لذا آنچه اهمیت دارد نحوه نمود یافتن این آموزه ها پیرامون همجواری با ادیان الهی در بستر شهر اسلامی آنهم متاثر از شرایط و مقتضیات زمانی و مکانی خاص است. هدف مقاله حاضر، شناسایی و تبیین مولفههای کالبدی همزیستی ادیان الهی، در شهر یزد به عنوان مصداقی از شهر اسلامی است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی است و از روش اسنادی بر پایه مطالعات کتابخانه ای برای گرداوری مبانی نظری در باب ماهیت شهر اسلامی و زمینه های فقهی موردنظر استفاده شده است همچنین از طریق مطالعات میدانی مولفه های کالبدی هم زیستی ادیان الهی در شهر یزد شناسایی گردید. نتایج پژوهش حاکی از آن است که شهر یزد، حداکثر تسامح دینی را چه از لحاظ اعتقادی و چه از لحاظ ویژگی های شهرسازانه و معمارانه در ساختار کالبدی خود دارا می باشد بهگونهای که همجواری قبرستانها، اماکن مقدس مشترک و پراکندگی و امتزاج سکونتگاه ها و ... مبین این امر است

کلیدواژه ها:

همزیستی ، ادیان الهی ، شهر اسلامی ، یزد .