مناسب سازی اماکن شهری (ساختمان های آموزشی، درمانی، اداری، زیارتی ، مساجد، و فضاهای ورزشی و تفریحی)

با توجه به کثرت افراد دارای معلولیت در سطح کشور و با توجه به گسترش و توسعه زندگی به سمت صنعتی شدن ، روز به روز به تعداد این افراد اضافه می شود، به طوری که حداقل 5% جمعیت فعال کشور را تشکیل می دهند. به همین لحاظ نیاز مبرم به مناسب سازی اماکن شهری ضروری می باشد. چنانچه این نیاز تامین نگردد این افراد برای حضور در جامعه برای ارائه دریافت خدمات، نیاز به همراه خواهد داشت. در نتیجه، به علت عدم وجود مناسب سازی اماکن شهری 10% جمعیت فعال کشور درگیر این مساله خواهند بود. چنانچه جمعیت کشور 70 میلیون نفر فرض شود، جمعیت درگیر ناشی از عدم مناسب سازی کگه غیر فعال شده 7 میلیون نفر خواهد بود . حال اگر مناسب سازی اماکن شهری اجرا شود، علاوه بر تاثیرات روحی و روانی در سطح جامعه 3/5 میلیون نفر که به عنوان همراه و عامل سرویس به افراد دارای معلولیت به طور غیر ضروری درگیر بوده اند به فعالیت اجتماعی عادی مشغول شده و بملغی بالغ بر: 8/400/000/000/000 تومان = (12 ماه ضربدر 200/000 تومان ضربدر 3/500/000 نفر) هزینه در بر داشته و چنانچه فرد دارای معلولیت با ایجاد تسهیلات مناسب سازی بتواند در سطح جامعه حضورفعال پیدا کند و پس از اشتغال حداقل 100/000 تومان در ماه کسب درآمد نماید، مبلغی بالغ بر: 4/200/000/000/000 تومان = (12 ماه ضربدر 100/000 تومان ضربدر 3/500/000 نفر) از اتلاف سرمایه ملی جلوگیری به عمل خواهد آمد و بار مالی فوق از تحمیل به افراد دارای معلولیت و همراه آنان کاسته شده و نیز درآمدی برای افراد دارای معلولیت حاصل خواهد شد. اگر با دیدگاه آماری بسیار کم یعنی 10% از جمعیت فوق را در نظر بگیریم به عدد 700/000 هزار نفر خواهیم رسید. 1/260/000/000/000 تومان = (12 ماه ضربدر 150/000 ضربدر 700/000) لذا ارقام فوق می تواند دلیل موجهی برای بذل توجه بیشتر مسئولین به امر حساس و ضروری مناسب سازی در سطح کشور باشد. حال برای اجرای این منظور نیاز به مراجع فنی تخصصی و اجرایی است که در دنیا تجربه شده و اجرای آن بدون مشکلات بعدی باشد.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، مساجد ، اماکن شهری ، تاثیرات روحی -روانی