بهبود تحمل پذیری و تشخیص خطا در محاسبات ابری بر اساس دو سیستم فازی

در سال های اخیر محاسبات ابری در حال تبدیل شدن به یک تکنولوژی مهم در حوزه فناوری اطلاعات است. در این تکنولوژی منابع قابلگسترش و اغلب مجازی شده، به صورت یک سرویس پردازشی و از طریق شبکه های ارتباطی مانند شبکه های محلی و اینترنت عرضه می شود.گاهی اوقات ممکن است، حجم و نوسانات زیاد ابر وضعیت اجرای برنامهها را به یک حالت غیر منتظره هدایت کند. بنابراین برای دستیابی بهقابلیت اطمینان، دردسترس بودن و بهرهوری در محاسبات ابری، خطا و شکست باید بطور موثری پیش بینی و تشخیص داده شود. بمنظور حداقل-سازی تاثیر خرابی سیستم ها و اجرای صحیح برنامه های کاربردی از روشهای تحمل پذیری خطا استفاده می شود. بسیاری از مطالعات تنها بر رویتشخیص خطا تمرکز دارند و بهبود تحمل پذیری خطا را در نظر نمی گیرند. به همین دلیل، در این تحقیق علاوه بر تجزیه و تحلیل دقیق ماهیتخطا و تشخیص آن، یک روش مبتنی بر فازی برای ارائه پاسخ مناسب جهت تحمل پذیری خطا نیز مطرح شده است. در این روش برای افزایشتحمل پذیری خطا و توازن بار در هنگام بروز خطا از تکنیک های تقاضا درخواست مجدد وظیفه و مهاجرت از طریق نقطه وارسی استفاده میشود.تکنیک مهاجرت با زمان، همپوشانی دارد و به همین دلیل استفاده نقطه وارسی می تواند تا حد ممکن از اجرای مجدد و از ابتدای وظایف پرهیز کند.نتایج روش پیشنهادی در یک دوره 60 دقیقه ای دقت تشخیص خطا را در حدود 98 % نشان میدهد که به نسبت الگوریتم FLPT بطور متوسط4 % برتری دارد.

کلیدواژه ها:

محاسبات ابری ، تشخیص خطا ، تکنیک مهاجرت ، نقطه وارسی ، تحمل پذیری خطا ، سیستم فازی