تطور ادله اصل برائت در اصول فقه امامیه

اصل برائتی که به شکل کنونی در اصول فقه مورد استفاده قرار می گیرد، راهچارهای است برای مجتهد تا در هنگام نبود دلیل اجتهادی (کتاب و سنت)، از حیرانی و سرگشتگی به درآید. مفهومی که تا پیش از وحید بهبهانی و شیخ انصاری ابدا اینچنین تصور نمیشد. هدف پژوهش حاضر که به روش بررسی و گردآوری کتابخانه ای تدوین شده است، مرور سیر کلی تحول اصل برائت و ادله اثبات کننده آن در گذر زمان وشناخت چهره های موثر در این روند است؛ چهره هایی که نخستین بار بعد معنایی و کارکرد تازهای به اصل برائت بخشیدند. با نگاهی به این روند با دگرگونی معنایی یکی از مسائلی که دستخوش بیشترین تغییر در گذر سده ها شده و همچنین از پربحث ترین موضوعات اصولفقه به شمار میرود، روبه رو می شویم

کلیدواژه ها:

برائت ، اصول عملیه ، ادله اصل برائت