مناسب سازی فضاهای آموزشی جهت سهولت دسترسی دانش آموزان تلفیقی (کم توانان جسمی - حرکتی)

بر اساس آمار سازمان بهداشت (جهانی) در حدود 10% از جمعیت جهان دچار نوعی معلولیت می باشند که رقمی قابل توجه است. در سال های اخیر، در اکثر کشورهای دنیا طراحان فضای شهری و ساختمان های عمومی و اموزشی حسب مورد و به لحاظ نیاز مبرم جامعه اقدام به طراحی فضاهایی نموده اند که عملا استفاده از آنها توسط معلولان بیش از پیش تسهیل شده و موجب گردیده تا فعالیت روزمره این قشر از جامعه در محیط های آموزشی و به طور کلی شهری امکان پذیر گردد. تجربه کشورهای اروپایی درگیر جنگ جهانی در رابطه با ایجاد شهرک و مدارسی برای معلولین و اسکان آنها در آسایشگاه ها و مدارس شبانه روزی نشان دهنده این مساله بود که اتخاذ چنین روش هایی می تواند تاثیرات روحی بسیار نامطلوبی در معلولین داشته باشد. هدف این مجموعه بر این اصل استوار است که همگان از جمله معلولین باید در دسترسی به اموزش و پرورش و شرکت کامل در زندگی اجتماعی و پیشرفت علمی از امکاناتی برابر بهره مند شوند. قرار دادن کودکان معلول در کنار کودکان سالم نه تنها به پذیرش تفاوت در قدرت تحرک که میان آنها وجود دارد کمک میکند و تحمل و احترام متقابل را افزایش می دهد، بلکه عادی جلوه دادن معلولیت را تحقق می بخشد نیز این کودکان می توانند ضمن تحصیل در کنار دانش آموزان سالم، از امکانات چنین مدارسی استفاده کنند. به همین منظور ضمن اشاره ای به مشکلات موود در فضاهای داخلی مراکز آموزشی، ضوباط و معیارها، و نیز روش های اجرایی مناسب سازی و رفع مشکلات جهت سهولت رفت و آـمد این گونه دانش آموزان در فضاهای ذیل ارائه شده است: 1) ورودی 2) راهرود 3) بازشو (در و پنجره) 4) پله 5) سطح شیب دار 6) آسانسور 7) فضاهای بهداشتی 8) کلاس ها 9)کتابخانه 10) محوطه 11) نیمکت و میزکار 12) آبخوری و آبسردکن 13) نصب علایم در فضاها در پایان ذکر این نکته لازم و ضروری است که ایجاد تغییرات و مناسب سازی در هر فضای آموزشی نسبت به تعیین معیارها و ضوابط اولیه هزینه و زمان بیشتری را در بر خواهد داشت

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، فضاهای آموزشی ، دانش آموزان کم توان جسمی - حرکتی