اصل برائت

برائت به معنی پاکی جستن، رهایی پیدا کردن و آزاد بودن، تبریو بیزاری جستن است. ب8رائ3ت، یکی ازاصول مهم در مذاهب گوناگون فقهی،و یکی از 4 اصل عملی در اصول متاخر امامیه که عبارت است ازنفی تکلیف از مکلف در موارد شک در تکلیف. اصل برائت یا فرض برائت یا اصاله البرائه بر اساس ماده 11 اعلامیه جهانی حقوق بشر بیان میدارد: هر شخصی که متهم به ارتکاب یک جرم کیفری میشود حق دارد که بیگناه فرض شود مگر اینکه تقصیرش، مطابق قانون در یک دادگاه علنی که در آن تمامی تضمینات لازم برای دفاع پیشبینی شده باشد، ثابت شود. این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و روش گردآوری کتابخانه ای به بررسی اصل برائت در حقوق کیفری پرداخته است.

کلیدواژه ها:

اصل برائت ، حقوق کیفری