تاثیر کنوانسیون بین المللی استانداردهای آموزش، صدور گواهینامه و نگهبانی دریانوردان (STCW) بر پدافند غیرعامل بنادر

سازمان بین المللی دریانوردی (IMO)  دو ماموریت اساسی دارد. ماموریت اول، ایجاد و افزایش ایمنی در دریا و ماموریت دوم، جلوگیری و رفع آلودگی آب دریاها است. این سازمان برای رسیدن به اهداف یاد شده اقدام به تهیه و تدوین کنوانسیون هایی می نماید که پس از تصویب و تایید و عضویت کشورها، لازم الاجرا می گردد. یکی از آنها کنوانسیون بین المللی استانداردهای آموزش، صدور گواهینامه و نگهبانی دریانوردان (STCW) است که در سال 1978 در لندن به تصویب سازمان بین المللی دریانوردی رسید و کشور ایران نیز در سال 1375 به آن ملحق شد. این کنوانسیون در سال های 1995 و 2010 میلادی مورد بازنگری قرار گرفت. در این بازنگری، به کیفیت آموزش ( که بایستی موجب افزایش دانش – بینش و مهارت شود) و ارزیابی صلاحیت ها و شایستگی های دریانوردان ( از طریق آزمون) برای صدور گواهینامه سطوح مختلف دریانوردان توجه ویژه صورت گرفت. در این تحقیق به بررسی این کنوانسیون و تاثیر آن بر پدافند غیرعامل بنادر پرداخته و پس از مطالعه و مقایسه، به این نتیجه رسیدیم که با اجرا، مفاد کنوانسیون (STCW) اهداف پدافند غیر عامل در بنادر نیز تامین و محقق می شود. یعنی اهداف این دو، نه تنها مغایرتی با هم ندارند بلکه برای تامین ایمنی بنادر ، منافع و امنیت ملی و حقوق دریایی کشور مکمل هم بوده و ضرورت دارد تا عضویت ایران در این کنوانسیون بهبود و استمرار یابد

کلیدواژه ها:

پدافند غیر عامل ، تاثیر ، کنوانسیون ، آموزش ، صدور گواهینامه