بررسی تاثیر استفاده از چند مخلوط بافری در جیره بر فراسنجه های تخمیر شکمبه ای در شرایط برون تنی

هدف از این آزمایش، بررسی ظرفیت بافری چند مخلوط بافری و تاثیر آن ها بر فراسنجه های تخمیر و هضم شکمبه ای در شرایط برون تنی بود. به همین منظور پنج مخلوط بافری شامل: 1) ترکیب حاوی 15 درصد بیکربنات سدیم + 15 درصد اکسید منیزیم + 35 درصد کربنات منیزیم + 35 درصد بنتونیت سدیم؛ 2) ترکیب حاوی 35 درصد بیکربنات سدیم + 35 درصد اکسیدمنیزیم + 15 درصد کربنات منیزیم + 15 درصد بنتونیت سدیم؛ 3) ترکیب حاوی 20 درصد بیکربنات سدیم + 40 درصد اکسیدمنیزیم + 20 درصد کربنات منیزیم + 20 درصد بنتونیت سدیم؛ 4) ترکیب حاوی 40 درصد بیکربنات سدیم + 20 درصد اکسیدمنیزیم + 20 درصد کربنات منیزیم + 20 درصد بنتونیت سدیم؛ و 5) ترکیب حاوی 16 درصد کربنات سدیم + 35 درصد اکسیدمنیزیم + 22 درصد کربنات منیزیم + 5 درصد بنتونیت سدیم و 22 درصد پتاسیم فسفات منوبازیک، تهیه شد. ظرفیت بافری و شاخص ارزش بافری اندازه گیری شد. سپس تاثیر مخلوط های بافری بر پتانسیل تولید گاز، pH، غلظت نیتروژن آمونیاکی و ماده خشک ناپدید شده در شرایط آزمایشگاهی (IVDMD) بررسی گردید. مقدار ظرفیت و شاخص ارزش بافری ترکیب 2 بیشتر از سایر ترکیبات بافری بود (0/05> P). ترکیب بافری 4 سبب افزایش تولید گاز شد (0/05> P). مقدار IVDMD در بین ترکیبات بافری یکسان بود و تنها ترکیب بافری 4 و 1 با یکدیگر اختلاف داشتند (0/05> P). استفاده از ترکیب بافری 2 سبب افزایش pH محیط کشت شد (0/05> P). در کل نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از ترکیب بافری 2 می تواند نقش موثری در جلوگیری از افت pH و به تبع آن کاهش اسیدوز داشته باشد.

کلیدواژه ها:

اسیدوز ، اسیدیته شکمبه ، تخمیر برون تنی ، ظرفیت بافری ، قابلیت هضم ، مخلوط بافری