تحلیل نحوی ساخت کنایی بر پایه شواهدی از زبان کردی
محل انتشار: فصلنامه زبان پژوهی، دوره: 4، شماره: 7
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 294
فایل این مقاله در 33 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLRZ-4-7_008
تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1399
چکیده مقاله:
هدف از نگارش این مقاله، بهدست دادن تحلیلی جامع از نحو ساخت کنایی برپایه مشاهدات دادههای زبان کردی است. در این پژوهش، با استناد به سیر تاریخی فعل های کنایی و همچنین ذکر شواهدی از ساختهای شبهکنایی، مانند گزاره داشتن ، گزاره خواستن ، شکل مجهول تز فعل های دو مفعولی و نمونه های مشابه از لهجه هورامی، استدلال کرده ایم که الگوی کنایی، در ساخت هایی نمایان می شود که فعل متعدی (کنایی) نتواند به مفعول، حالت مفعولی بدهد و فاعل توسط یک هسته الحاقی، با گروه فعلی ادغام شود. در این تحلیل، گروه اسمی مفعول، با وجود فعل متعدی غیر مفعولی، با هسته گروه زمان، ارتباطی از نوع تطابق مییابد و از این طریق، حالت فاعلی می گیرد. گروه اسمی فاعل نیز در جایگاه مشخصگر گروه الحاقی، وارد مرحله اشتقاق می شود و پس از تطابق با هسته گروه الحاقی، حالت بهای میگیرد. در روی کرد مورد نظر در این مقاله، ساخت کنایی، الگویی جداگانه و یا زبان ویژه نیست؛ بلکه پدیده ای ثانویه و پیامد منطقی و طبیعی تعامل فرایند های مستقل در نحو زبانهای کنایی است
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یادگار کریمی
بلوار پاسداران، دانشگاه کردستان، دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی، گروه زبان شناسی و زبان انگلیسی