شواهد درکی برای انطباق واجی واکه های انگلیسی با نظام واکه ای فارسی

 در رویکردهای ادارکی به انطباق واجی وام­واژه­ها، انطباق واجی، نوعی همگونی ادراکی است که هنگام درک شنیداری گفتار روی می­دهد. بر اساس این رویکرد، آواها و ساخت­های آوایی غیربومی، به نزدیک­ترین آواها و ساخت­های آوایی در زبان وام­گیرنده نگاشته می­شوند. پژوهش حاضر، میزان شباهت واکه­ های انگلیسی با واکه­ های معادل احتمالی ­شان در زبان فارسی را در چارچوب نظریه همگونی ادراکی بررسی می کند. در این پژوهش، ساخت­های طبیعی دارای واکه­ های زبان انگلیسی، به عنوان محرک­های هدف ادراکی در برخی آزمایش های درک مقوله­ای برای گویشوران بومی زبان فارسی پخش شد. هدف این بود که شنوندگان درباره میزان شباهت واکه­های انگلیسی با واکه­ های معادل احتمالی­ شان در زبان فارسی قضاوت کنند. بر این مبنا، واکه ­ها در دو سطح نوایی مستقل، یعنی سطح واج و سطح هجا، به شنونده­ها ارائه شدند. یافته های به دست آمده، نشان داد که پاسخ های شناسایی شنونده­ها با یافته­های صوتی مربوط به فضای واکه­ای تطبیقی زبان فارسی و انگلیسی مطابقت کامل دارد. به این صورت که، شنونده­ها هر واکه انگلیسی را به صورت واکه­ای در زبان فارسی درک می­کنند که بیشترین شباهت صوتی ممکن را با آن دارد.

کلیدواژه ها:

واج شناسی وام واژه ها ، انطباق واجی ، نظریه همگونی ادراکی ، شباهت صوتی ، فضای واکه ای